ผู้สื่อข่าวได้ลงพื้นที่ไปพบกับนายชัยวัฒน์ สาวิกัน อายุ 44 ปี 37 ม.3 ต.สวนจิก อ.ศรีสมเด็จ จ.ร้อยเอ็ด ซึ่งอีกหน้าที่หนึ่งก็เป็นอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านได้เล่าว่า ก่อนหน้านี้ลูกสาวของตน นางสาวจุฑามาศ สาวิกัน อายุ 25 ปี ซึ่งทำงานอยู่ภายให้ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง ในอำเภอเมืองร้อยเอ็ด จังหวัดร้อยเอ็ด ซึ่งในช่วงเกิดวิกฤตการระบาดของโรคโควิค-19 ซึ่งสถานที่ทำงานถือว่าเป็นแหล่งศูนย์รวมของผู้คนมากหน้าหลายตา เสี่ยงต่อการระบาดของโรคโควิค-19 ลูกสาวของตนต้องใส่หน้ากากอนามัยไปทำงานทุกวัน ซึ่งก็หาซื้อได้ยาก เนื่องจากเกิดภาวะขาดแคลนในท้องตลาด
หลังจากนั้นในวันที่ 9 มีนาคม 2563 ตนจึงได้ไปซื้อวัสดุจากตลาดในตัวอำเภอศรีสมเด็จ จังหวัดร้อยเอ็ด เพื่อมาเย็บหน้ากากอนามัย ให้กับลูกสาวของตน และได้นำให้ลูกสาวไปแจกเพื่อนในที่ทำงานอีก 30 ชิ้น ซึ่งหลังจากนั้นตนก็ได้มีความคิดริเริ่มในการเย็บหน้ากากอนามัย เนื่องจากภรรยาของตนทำงานในโรงงานเย็บผ้า และได้นำเอาจักรมาซ่อมที่บ้าน จนตนก็ฝึกซ่อมและเย็บจักรจนชำนาญ
โดยวัสดุที่ใช้เย็บจะเป็นผ้าฝ้ายและผ้ายืด รวมถึงผ้าขาวม้าที่อยู่ภายในบ้านของตน นำมาเย็บเป็นหน้ากากอนามัยไปแจกจ่ายถายในหมู่บ้าน และพื้นที่อำเภอใกล้เคียง ที่มีความต้องการ เป็นจำนวนมากกว่า 500 ชิ้น ซึ่งต้นทุนในการใช้เย็บและวัสดุทั้งหมด ก็เกิดจากแรงบรรดาลใจของตนในการสร้างความรับผิดชอบต่อสังคม โดยการใช้ฝีมือในการเย็บผ้า เย็บหน้ากากอนามัยแจกชาวบ้านที่ต้องการและขาดแคลนทุนทรัพย์ในการจัดซื้อหน้ากากอนามัย ซึ่งตนก็จะขอทำหน้าที่ในการช่วยเย็บหน้ากากอนามัยจนกว่าจะหมดทุนในการซื้อวัสดุ หรือหากท่านใดสนใจอยากราวมบริจาคก็สามารถส่งวัสดุในการเย็บหน้ากากอนามัยมาตามที่อยู่ของตน โดยเบื้องต้นไม่ขอรับเงินใดๆทั้งสิ้น
